Astrološka misao od samog početka zasniva se na
korespodenciji Neba, kao božanske odrednice prema čoveku, kreaciji tog istog
božanskog logosa. Planete, zvezde, njihovi položaji, veličine, orbite i kretanje, u matematičkom su skladu vidljivog
univerzuma, a međusobni odnosi su uređeni zakonima fizike. S’druge strane,
postoji i nevidljiva nebeska hijerarhija, koja odvaja po bitnosti delove
univerzuma u skladu sa višim ciljem kreacije univerzuma od strane Tvorca.
Fizički univerzum je beskonačan, gledajući iz naše
perspektive, međutim metafizički je vrlo ograničen, i tu se nalazi granica
percepcije ova dva neba, onog koje vidimo i koje podleže zakonima fizike, i
onog koje apstrakujemo i koje podležu zakonima metafizike.