Mundana astrologija
slobodno zidanje mundanog horoskopa
Prvi astrološki zapisi, barem onaj deo koji je stigao do nas odnosi se na znamenja i predznake vladarima i visokim sveštenicima država Mesopotamije. Otad na ovamo postavlja se logično pitanje, osim predviđanja i tumačenja, jeli bilo kad i „štelovanja“ horoskopa tim istim vladarima.
Naravno da može. Naravno da je bilo, i naravno da o tome postoje verodostojni dokumenti, i to van astroloških krugova.
U prethodnom broju sam se dotakao premoći Saturnove nad ovim našim Balkanskim prostorom, te smo Bojana i ja malo to razradili dopisujući se, a rezultat toga je i ovaj članak, koji je u neku ruku nastavak prethodnog.
Istoriski gledano, negde sredinom Balkanskog poluostrva, otprilike linijom Dubrovnik, Bosanski Brod, nevidljiva linija ovo podneblje deli na zapadnu, Jupiterovu zonu, i istočnu Saturnovu. Otprilike je to ista linija koja je delila Rimsko Carstvo na istočno i zapadno.
Osim podele carstva, na istoj su se međi graničile i podele hrišćanske crkve, Otomaska i Austro-Ugarska monarhija, kao i svi suprotstavljeni principi pomenute dve planete.
Zašto Jupiter i Saturn, a ne neke druge dve planete, nameće se kao osnovno pitanje. Odnos njih dvojice jeste ustrojstvo vremena kroz smenu ciklusa konjunkcija koji teku na dvadeset godina. Daljim uvidom u njihove odnose kroz elemente dolazimo do ciklusa od oko 200 godina, kao i 860 godina, što čine prethodna četiri podciklusa po eklementima. Ovaj jedinstveni mehanizam, spram svoje lokaciske karte, odredjuje sudbinu regiona, područja, a samim tim i država.
Od postanka civilizacije kakvu mi poznajemo, na ovamo, razuna tajna društva, teorije zavere i kojekakve organizacije htele su da zidaju vrli novi svet i to navodno sasvim slobodno.
Kamen od ugla tog novog sveta tražili su u Egipatskim piramidama i Solomonovom hramu, mračnim mestima u koja su želeli da unesu svetlost ne bi li razjasnili događaje koji su terali svet na promene.
Jedan od istoriski interesantnih događaja, jeste nastanak Titove Jugoslavije, države otete od Karađorđevića i dogovorom velikih sila date izvesnom pojedincu, neutvrđenog identita, na doživotno uživanje.
Može li ovo tek tako da se desi, naravno da ne.
Na zasedanju AVNOJ-a u Jajcu, Đorđe Andrejević Kun, nacrtao je novi grb Jugoslavije, šest baklji unutar venca, ispod pentagrama (za koji su maleni pioniri dugo verovali da je petokraka).
Unesena je svetlost u formu rekonstituisane države, kako se to geopolitiki kaže, odnosno, nova država na starom terenu.
Dva bitna datuma, oba ista jesu 29. novembar 1943. i 1945. godine. Oba u postavci mundane karte imaju Sunce na 7. stepenu znaka Strelca. Premoć jeste data Jupiteru, formiranjem države u znaku Strelca, ali nikad ne može biti uklonjen onaj duboki uticaj Balkanskog Saturna. Kad tad je moralo doći do novog rekonstituisanja, ili čak nestanka pomenute države, što se i desilo.
Nisu datumi birani napamet, niti je Tito slučajno došao na vlast, niti su neke stvari u istoriji bile onakve kakve su nam prodavali na časovima istorije u školi.
A nije ni prvi put da se konstituiše ili rekonstituiše država na neki čudan i nejasan način, praćen prećutnim dogovorom najuticajnih država sveta.
Mnogi su događaji na političkom planu kreirani negde iz scene, razna ritualna društva oslanjaju se na simbolički jezik univerzuma, koristeći prednosti prepoznavanja planetarnih ciklusa i uklapajući svoje ciljeve u datu simboliku i događaje.
Gradeći svet, gradili su događaje uklopljene u pokrete planeta. Majstorstvo u ovome se pripisuje grupi ljudi koji upravljaju Britanijom zadnjih otprilike 1000 godina.
Retke su arhive koje sadrže do detalja ispričane priče o zidanju moći nad materijalnim svetom. Jedna od tih storija upravo dolazi iz tadašnjeg Engleskog kraljevstva. Elizabeta I, ćerka ozloglašenog ženoubice Henrija, na vlast je došla što bi neki rekli spletom okolnosti, ali što bi realnije bilo dobro nameštenim nizom događaja. Kompletan zakulisni sistem vladanja državom nije moguće otkriti, ali je jedna ličnost ostala zapamćena u istoriji, kao jedini eksponirani pripadnik izvesne grupe koja je upravljla tadašnjom Engleskom.
Ser Fransis Volšigem je zvanično bio kraljičin sekretar, izaslanik, savetnik, a tek u skoro otvorenim arhivama istoriskih instituta njemu je dodata i fumkcija osnivača tajne službe. Sve ovo nama astrolozima ne bi bilo interesantno da te iste arhive ne navode i njegovog najbližeg saradnika Džona Dija, kojeg su razni autori navodili kao Elizabetinog astrologa.
On to i jeste bio, ali je isto tako u službi Volšigemovoj koristio astrologiju prevashodno za interes jačanja države i moći aparata koji je upravljao istom.
Knjiga „Anđeoski razgovori“ i druge jesu bile šifrarnik tadašnjih agenata.
Vodeći istoričar obaveštajnih službi, Ričard Dikon, na osnovu istoriskih arhiva detaljno je obradio rad tandema Volšigem-Di, njihovu upotrebu astrologije u obaveštajne i propagandne svrhe. U ovome su mu svakako pomogli istoriografski radovi Dr. Konier Rida koji je među prvima detaljno proučio njihove beleške.
U Javnom arhivu Londona nalaze se tri sveske sa otprilike dve stotine šifara i kodova iz vremena Elizabete I. Lord Bargli, jedan od Volšigemovih savremenika je često za kodove uzimao znake zodijaka, i veoma je interesantno da je u njegovom šifrarniku parlament bio označen znakom Raka.
Dok se ne otvore i pregledaju sve arhive prethodnih tri Jugoslavija, kao i Arhiv Srbije, ostaje jasno da se može povući paralela između Engleske i događaja na našim prostorima.
Ne samo Tito, nego je i Kralj Aleksandar I, povezivan sa tajnim društvima. Projekat Jugoslavije je u više navrata apostrofiran kao masonski od strane mnogih istoričara. Najdalje ide Nenezić koji u centar tadašnje svetske masonerije svrstava i Kralja Aleksandra I. Takođe za atentat na njega su mnogi teoretičari tvrdili da je rezultat njegovog razlaza sa nekim od tajnih centara moći.
Po njima ono što on nije hteo da uradi, Tito jeste, i to je bilo dovoljno da unese novo svetlo u postojeću državu, kroz rituale zasedanja tadašnjih političkih organizacija, i to na datume suprotnog astrološkog principa.
Od postanka i zvaničnog i nezvaničnog sva dosad obnarodovana tjan društva, polažu pravo svog delovanja na tzv. Kraljevskoj nauci.
Kraljevska nauka, ili veština kako god, drugi je naziv za majku astrologije, Alhemiju-Hermetizam.
Paralela je jasna, ako je u Engleskoj, najmoćnijoj državi Evrope unazad milenijum, kraljica primala savete od astrologa u službi tajnog centra moći i počev od krunisanja, ispunjavala astrološku simboliku odabranih datuma, onda je i projekat Jugoslavija čist astrološko-okultni eksperiment mehanizma Jupitera i Saturna, mehanizma koji upravlja vremenom i događajima.
Nepoznanica je kome je tačno pripadao Tito, ko je on u stvari, i čime ja zaslužio da dobije nagradu u vidu države. Istoriski gledano sve se ovo da uprostiti na „slučajan“ niz događaja, ali kad bi slučajnost postojala, astrologija ne bi.
U ovakvom slučaju, nedostatka direktnih dokaza, pravna nauka pribegava posrednim. Interesantno je da je flota Velike Britanije samo prilikom dočeka dva državnika isplovljavala da ukaže posebnu počast, prvi je bio Ruzvelt, a drugi, „komusta“ i „bravar“ Tito. Srećom te postoje snimci ove posete inače bi bilo teško verovati.
Na račun ovog „bravar“, ko zna koje je on sve brave otvorio stvaranjem Socijalističke Jugoslavije, neki od nas će možda i doživeti da vide sa istoriske distance čemu je poslužila i u nastanku i u nestanku.
Mundana astrologija je realni alat onih koji imaju moć da je koriste, nama ostalima, preostaje samo da je što bolje razumemo i tumačimo.
Нема коментара:
Постави коментар